VERSLAG 2015-2022

In ons vorig verslag, 2010-2014, maakten we melding van het feit dat het project van het opleidingscentrum in Lovina medio 2012 gestopt is. We meldden destijds dat na evaluatie van de korte termijndoelen en van de verschillende activiteiten is besloten om de koers te wijzigen. Dat heeft er toe geleid dat, door omstandigheden, weinig meer is gebeurd afgelopen jaren. We hebben nog wel contact met enkele geïnteresseerden gehad om het pand over te nemen, maar uiteindelijk zonder succes. Daardoor blijft onderstaande gehandhaafd.

De stichting onderzoekt momenteel de mogelijkheid de ruimte ter gebruik of te koop aan te bieden aan andere stichtingen of organisaties die ter plekke werkzaam zijn. 

De ruimte van het centrum in Lovina biedt veel mogelijkheden, maar er wordt een andere locatie gezocht, die beter aansluit op de huidige behoefte. Aanvankelijk zijn er verscheidene activiteiten en vaardigheden aangeboden in een oriënterende fase . Daaruit is naar voren gekomen dat er behoefte is aan een werkplaats of ateliertje dat ‘in the running’ is, waar jongeren met een beperking in de praktijk ervaring kunnen opdoen en doelgerichte vaardigheden kunnen aanleren. Dit biedt meer kans op een inkomen en te werkstelling. De jongeren die deelgenomen hebben aan de workshops blijken hun aangeleerde vaardigheden nadien toch niet zelfstandig goed toe te kunnen passen of te gelde te kunnen maken. Dit is een proces dat veel begeleiding vraagt en volgens de stichting beter kan plaatsvinden in een omgeving van een werkplaats of atelier. 

 

 

  

 

 

 

Mocht u interesse hebben in het gebruik of de aankoop van het gebouw of een gedeelte van de ruimte kunt u contact opnemen met Stichting APA. Indien u een stichting bent met een doelstelling gelinkt aan de onze, is prijsstelling ondergeschikt. Het niet behaalde gedeelte merken wij dan aan als donatie. Hieronder treft u foto’s aan van het centrum, en de verschillende ruimtes. 

VERSLAG 2010-2014

Het project van het opleidingscentrum in Lovina is medio 2012 gestopt. Na evaluatie van de korte termijndoelen en van de verschillende activiteiten is besloten om de koers te wijzigen.

De ruimte van het centrum in Lovina biedt veel mogelijkheden, maar er wordt een andere locatie gezocht, die beter aansluit op de huidige behoefte. Aanvankelijk zijn er verscheidene activiteiten en vaardigheden aangeboden in een oriënterende fase . Daaruit is naar voren gekomen dat er behoefte is aan een werkplaats of ateliertje dat ‘in the running’ is, waar jongeren met een beperking in de praktijk ervaring kunnen opdoen en doelgerichte vaardigheden kunnen aanleren. Dit biedt meer kans op een inkomen en te werkstelling. De jongeren die deelgenomen hebben aan de workshops blijken hun aangeleerde vaardigheden nadien toch niet zelfstandig goed toe te kunnen passen of te gelde te kunnen maken. Dit is een proces dat veel begeleiding vraagt en volgens de stichting beter kan plaatsvinden in een omgeving van een werkplaats of atelier.

Kort verslag
In 2010 en 2011 zijn er diverse activiteiten georganiseerd en workshops aangeboden.
Om het de jongeren mogelijk te maken te kunnen komen, heeft de stchting verscheidene stappen gemaakt. Aanvankelijk was het ons devies om de jongeren en hun familie van hun kant ook een commitment te vragen voor de aangeboden activiteiten. Zo is er bij aanvang gevraagd of de jongeren gebracht zouden kunnen worden . Voor een paar jongeren was dat mogelijk, maar voor anderen was het regelen van ‘eigen’ transport niet mogelijk. Hierop anticiperend heeft de stichting een klein tweedehands busje aangekocht in 2010. Hiermee kon iedereen nu opgehaald worden die anders thuis moest blijven. Later bleek echter dat sommige jongeren alsnog soms niet mee konden komen omdat hun familie hen nodig had bij werkzaamheden thuis of een bijdrage moesten leveren met het oog op inkomsten. Toen dit een obstakel voor enkelen bleek te worden, om geregeld te kunnen komen is de stichting ertoe overgegaan om de deelnemers een financiële bijdrage te geven voor hun aanwezigheid en deelname. Dit werd geïntegreerd in het lesprogramma als zijnde een voorschot op de eventuele verkoop van productjes die zij zouden maken en later zouden verkopen. Immers is het een doelstelling van de stichting om de jongeren aan te reiken hoe zij door middel van het zelf maken van artikelen, eigen inkomsten zouden kunnen genereren. Op die manier werd geprobeerd aanschouwelijk te maken hoe zij nieuwe vaardigheden zouden kunnen toepassen en werd tevens de familie ondersteund en de jongeren in de gelegenheid gesteld om toch te kunnen blijven komen.

Er is lange tijd een vaste groep jongeren geweest die met grote regelmaat deelnam aan de activiteiten. De activiteiten bestonden onder andere uit les krijgen in lezen en schrijven, eenvoudig rekenen.
Dit bleek wel een uitdaging, aangezien de projectleider de lessen zelf gaf met assistentie, maar geen opleiding hierin heeft. Toch was een aantal jongeren enthousiast en bij een aantal was ook zeker enige progressie te zien, wat bijzonder knap is omdat zij nooit naar school hebben kunnen gaan en ook nooit eerder kennis gemaakt hadden met het fenomeen ‘leren lezen’ of rekenen.

Ook zijn er vaardigheden  op het gebied van handvaardigheid en handwerk aangeboden. Altijd is gezocht naar het leren maken van voorwerpen die door de deelnemers later, met goedkope middelen zelf gemaakt en verkocht zouden kunnen worden, zoals het maken van vliegers, fotolijstjes, muziekinstrumentjes, gehaakte tasjes en mutsjes. 
Tijdens de workshops slaagden een aantal deelnemers er redelijk tot goed in de verscheidene handelingen aan te leren en ook zelfstandig uit te voeren. Enkelen hadden vanwege een beperkte motoriek veel begeleiding en hulpmiddelen nodig.

Eén meisje heeft goed leren mutsjes haken en kan dit thuis ook doen, ook al blijft het belangrijk haar hierin te begeleiden en te stimuleren. Tevens zijn er workshops ‘bakken van cakejes’ en het maken van wierook aangeboden. 
Een aantal keer is op zondag een uitje naar het strand van Lovina georganiseerd, waarbij de deelnemers opgehaald werden en waar gemaakte artikelen te koop aangeboden werden aan toeristen en andere voorbijgangers.

Omstandigheden waardoor tijdelijk de groep wat uiteen gevallen is
Begin 2011 is onder heel trieste omstandigheden een deelnemer overleden na een valpartij. Dit is een slag geweest voor de groep. 

Ook werd één deelnemer met steeds grotere regelmaat thuisgehouden met als opgegeven reden dat hij zijn vader thuis moest helpen met het werk. Hierdoor is de continuïteit wat in het gedrang gekomen.
Daarnaast is het een uitdaging gebleken voor de projectleider om passende activiteiten en workshops aan te bieden.

Evaluatie
Uit evaluatie kwam naar voren dat de diversiteit in het aanbod van activiteiten als goede uitwerking heeft gehad dat de deelnemers kennis hebben kunnen maken met het aanleren van diverse vaardigheden. Sommige jongeren kunnen nu ook zelfstandig iets maken of hebben in ieder geval ideeën opgedaan.
Het gegeven dat zij lange tijd een dagbesteding buitenshuis hebben gehad, opgehaald werden en aandacht aan hen besteed is, is ook als positief ervaren.

Ook op sociaal gebied zijn er veranderingen waarneembaar; de jongeren hebben door omgang met lotgenoten zich verder ontwikkeld door te ervaren hoe elk met zijn of haar beperkingen en mogelijkheden omgaat. Ze hebben zich aan elkaar op kunnen trekken en van elkaar kunnen leren.

Wel is gebleken dat de jongeren er thuis toch niet goed toe komen de aangeleerde vaardigheden toe te passen in de zin van het zelf maken van de artikelen die zij hebben leren maken of leren bewerken.
Er blijkt behoefte aan doelgericht leren van vaardigheden die binnen een werkplaats, dus echt op een werkplek in arbeidsverband toegepast kunnen worden. 

Het is niet eenvoudig om op Bali een jongere met bijvoorbeeld een beperking van de handmotoriek, al dan niet in combinatie met een verstandelijke beperking, in opleiding in een werkplaats te plaatsen. Dat vraagt begeleiding en een tijdsinvestering terwijl van tevoren niet duidelijk is wat deze investering de werkplaatshouder op zal leveren. De stichting kan dan ook niet garant staan voor de begeleiding.
Daardoor is het plan ontstaan om als stichting naar één of meerdere andere locaties in de vorm van een eigen op te richten werkplaats of atelier te zoeken, waar jongeren werkervaring op kunnen doen onder eigen begeleiding, in eigen beheer. 

Het organiseren van workshops is daarom (tijdelijk) gestopt.
Om een werkplaats goed te kunnen laten lopen moet deze centraal gelegen zijn en door klanten goed te vinden zijn.
Omdat de stichting beperkte middelen heeft is daarom besloten het grote opleidingscentrum te verkopen.
Het centrum is een geweldige ruimte met veel mogelijkheden maar te groot en daardoor te kostbaar om ongebruikt te laten staan. Om dezelfde reden is het busje van de stichting verkocht.

De Projectleider heeft tijdelijk ander werk gevonden, maar is alsnog betrokken bij de plannen om een werkplaats op te starten en is actief bij het zoeken naar een andere bestemming van het opleidingscentrum.

De stichting onderzoekt momenteel de mogelijkheid de ruimte ter gebruik of te koop aan te bieden aan andere stichtingen of organisaties die ter plekke werkzaam zijn.

Mocht u interesse hebben in het gebruik of de aankoop van het gebouw of een gedeelte van de ruimte kunt u contact opnemen met Stichting APA. Indien u een stichting bent met een doelstelling gelinkt aan de onze, is prijsstelling ondergeschikt. Het niet behaalde gedeelte merken wij dan aan als donatie. Hieronder treft u foto’s aan van het centrum, en de verschillende ruimtes.

VERSLAG 2009

AKTIVITEITENCENTRUM IN LOVINA GESTART

VERSLAG 2008

In februari zijn medewerkers van Stichting APA weer naar Bali gegaan om de voortgang en uitvoering van projecten te bekijken en om de bouw van het opleidingscentrum in Lovina op te zetten en te begeleiden. Op Bali kregen zij het droevige bericht dat de vaste aannemer van de Stichting, Komang Agung, op 35 jarige leeftijd is overleden. Als gevolg van zwaar letsel na een ongelukkige val met zijn brommer is Komang een dag later overleden. Wij zijn erg geschokt en leven mee met zijn gezin en familie. Komang heeft als aannemer een aantal van onze projecten uitgevoerd. De samenwerking met hem was erg prettig, niet alleen omdat hij kundig was maar ook vanwege zijn loyaliteit en integriteit.. Wij zullen hem zeer missen, als mens en als medewerker van de stichting en wensen zijn familie veel sterkte toe.

Voor de bouw van het opleidingscentrum in Lovina waren er al afspraken met Komang Agung gemaakt. Waarschijnlijk zal de bouw nu niet op de geplande tijd kunnen beginnen. Ook voor de projecten die Komang onder handen had, moet een oplossing worden gezocht.

AFRONDING PROJECTEN WONINGAANPASSING
Vorig jaar is Komang Agung begonnen met voorbereidingen voor de bouw van een aangepaste kamar mandi (toilet annex badkamer) voor Made Sujaya en de verbouwing van de kamar mandi voor Wayan Sumiasi. Hij heeft deze projecten niet kunnen afronden. Deze twee jongeren waren destijds voor hulp aangedragen door Stichting Senang Hati. Beiden wonen in de buurt van Tampaksiring.

Made Sujaya is 21 jaar, en woont tijdelijk bij Senang Hati waar hij workshops volgt en fysiotherapie krijgt. Hij kan met heel veel moeite met krukken lopen en maakt verder gebruik van een rolstoel. Zijn ouders zijn erg arm en thuis zijn er geen toilet en badkamer (zie IB 260307 Made).

Wayan Sumiasi is 16 jaar, is volledig rolstoelafhankelijk en heeft een geringe arm- en handfunctie. Zij is dus afhankelijk van de zorg van familieleden. De familie kan gebruik maken van een badkamer met toilet, achter op het erf. Deze badkamer verkeerde echter in erbarmelijke staat en was totaal ongeschikt voor gebruik door Komang en haar verzorgers (zie IB 260307 Wayan Sumiasi).

Een aannemer die voor Senang Hati werkt, is bereid om de projecten bij Made en Wayan af te maken. De kosten zijn hoger uitgevallen dan gepland omdat de al afgeleverde bouwmaterialen door de familie voor andere doeleinden rond het huis waren gebruikt. Beide projecten zijn juni jl. afgerond.

SEPTEMBER 2008

HET OPLEIDINGSCENTRUM

De doelstelling

Zoals vermeld in het jaarverslag van 2007 heeft Stichting APA vorig jaar een stuk grond aangekocht in Banyualit, Lovina. Hier wordt een centrum gebouwd waar jongeren met een handicap de mogelijkheid krijgen workshops, cursussen en beroepsopleidingen te volgen. Als zij willen kunnen ze ook begeleiding krijgen bij het zoeken naar werk en/of het opzetten van een eigen bedrijfje, waardoor zij meer kans hebben op een eigen inkomen.
Er wordt naar gestreefd zoveel mogelijk begeleiders en docenten aan te stellen die zelf ook een lichamelijke beperking hebben en dus op dat gebied ervaringsdeskundig zijn. Op die manier kunnen jongeren ervaren dat een beperking geen onoverkomelijke hindernis hoeft te zijn en leren zij zich te focussen op hun mogelijkheden in plaats van op hun beperkingen.

Het is de bedoeling dat het centrum op termijn voor een groot deel selfsupporting wordt. De inkomsten zullen dan niet komen uit cursusgeld of een vergoeding van de cursisten of deelnemers aan activiteiten, maar uit de verkoop van gemaakte artikelen in een verkooppunt behorend bij het centrum. Ook worden mogelijkheden onderzocht om artikelen te produceren in opdracht van consumenten. Dat is echter een lange termijndoel.

De locatie
Het toerisme biedt een afzetmarkt voor hierop afgestemde en op het opleidingscentrum geproduceerde artikelen.

Bouwplannen
Na rijp beraad, voorbereiding, vergelijking van offertes en het maken van een planning is op 23 maart 2008 begonnen met de bouw. Kadek Wira, die al jarenlang mediator is voor de stichting is per april aangesteld als algehele projectleider. Hij is hiermee de eerste officiële medewerker die salaris ontvangt. De bouwtekeningen zijn gemaakt met hulp van Eric Jansen. Hij heeft op dit vlak veel ervaring, met name ook vanwege betrokkenheid bij de verbouwing van het onderkomen van de Indonesische stichting Senang Hati, voor en door jongeren met een handicap. De bouwlieden zijn allen afkomstig uit de regio, waarmee wordt voldaan aan het specifieke verzoek van het dorpshoofd in het kader van werkverschaffing voor buurtbewoners. Als het opleidingscentrum in gebruik genomen wordt, zal Marieke de Wit van Stichting High5Rehab daarbij betrokken worden en supervisie geven met name als het gaat om het therapeutische gedeelte van de activiteiten.

Het gebouw
Het gebouw is zo ingedeeld dat er behalve een kantoortje, een rolstoeltoegankelijke sanitaire ruimte, een tweede toilet/wasruimte en 2 studie- annex logeervertrekken, een grote werk- en studieruimte is die naar behoefte kan worden ingedeeld met behulp van mobiele panelen. Hierdoor kan er flexibel omgegaan worden met de ruimte. Aan één kant zitten grote open ramen, zonder glas, die met tralies afgewerkt zijn, waardoor de ruimte doorgelucht wordt. Omdat er verschillende materialen bewerkt gaan worden staat dit garant voor gezonde werkomstandigheden. Met bamboe rolluiken kan de ruimte tegen regen en storm worden afgeschermd. Ook is er een opslagruimte voor materialen en voorraad. Alles is rolstoeltoegankelijk en geschikt voor gebruik door mensen met een beperking. Er is voldoende parkeergelegenheid en voor zover de kavel het toelaat, is het opleidingscentrum rondom toegankelijk voor rolstoelgebruikers.

De bouw
De bouw verloopt gelukkig voorspoedig, eind oktober 2008 hoeft het opleidingscentrum alleen nog afgewerkt te worden. Vóórdat er met de bouw begonnen kon worden, moest de bouwgrond geëgaliseerd en opgeschoond worden, gelukkig kon één van de mangobomen blijven staan. Bij de constructie van het gebouw is rekening gehouden met de lichte aardschokken, die soms op Bali voorkomen.

Tijdens de bouw bleek het noodzakelijk om de bouwplannen op een paar punten aan te passen. Een voorbeeld is het moeten inleveren van ruimte om het gebouw heen, ten behoeve van de verplicht gestelde afstand van het complex ten aanzien van de openbare weg.

Door inflatie en daarmee gestegen kosten van bouwmaterialen zijn de begroting en het budget helaas overschreden. De stichting heeft ervoor gekozen om desondanks vast te houden aan de kwaliteitseisen waaraan aan het gebouw moet voldoen. Om de financiële gevolgen op te vangen roept de stichting de hulp in van sponsors (zie hierover meer bij ‘Sponsors’ in dit verslag en op de projectpagina). Eén van de medewerkers uit Nederland is in november op werkbezoek gegaan om samen met de projectleider de afwerking van het gebouw begeleiden.

NOVEMBER 2008

Het project van start
In November is de bouw bijna afgerond. Een van de oprichters van Stichting Apa is op Bali om deze belangrijke fase te begeleiden. Hij gaat na of het gebouw aan alle eisen voldoet en zorgt ervoor dat er een water- en telefoonaansluiting komt. Ook de eerste kantoorinventaris zoals een bureau met bureaustoel en archiefkast is inmiddels aangeschaft. Met de aankoop van gereedschap, apparatuur en materialen wordt gewacht tot duidelijk is hoe het project er precies uit gaat zien.

In overleg met Kadek Wira en Marieke de Wit is de concrete invulling van het project verder uitgewerkt. Geïnventariseerd is welke workshops, cursussen en lesprogramma´s aangeboden gaan worden, waarbij de behoefte en vraag van jongeren met een handicap centraal staan. Jongeren vanaf 16 jaar vormen de doelgroep, het is per slot van rekening de bedoeling dat zij zelfgemaakte producten gaan verkopen.
Er wordt gestart met een aanbod dat gericht is op het ontwikkelen en aanleren van vaardigheden waar de jongeren meteen al profijt van hebben. Een cursus Engels voor alle deelnemers is hier een goed voorbeeld van. Engels kunnen spreken betekent niet alleen meer mogelijkheden hebben op de arbeidsmarkt, met name in de toeristensector, maar ook meer aanzien in de omgeving. Het kan het gevoel van eigenwaarde van jongeren met een handicap aanzienlijk vergroten.
Een bijkomend voordeel is dat ouders meteen zien dat het de moeite loont om hun kind met een handicap naar de stichting te laten gaan: het kind leert daar immers Engels spreken! De ervaring leert dat ouders het halen en brengen van hun kind naar de stichting als een investering in de toekomst zien. Als op korte termijn niet duidelijke verbeteringen in de situatie van hun kind zichtbaar worden, zijn ouders eerder geneigd hun kind thuis te houden en zich te beperken tot verbeteren van de toekomstmogelijkheden van hun gezonde kinderen. Een duidelijk resultaat motiveert de ouders om hun kind naar de stichting te brengen zodat het zich nog verder kan ontwikkelen.

Er worden ook cursussen aangeboden waarin geleerd wordt om voorwerpen voor dagelijks gebruik te maken. Zoals van palm- en bananenblad gevlochten offerbakjes en -mandjes, die gebruikt worden in de tempel of thuis, bij ceremonies en bij het brengen van offertjes. Een ander voorbeeld is het bakken van cakejes en andere versnaperingen. De belangrijkste reden om dit soort vaardigheden als eerste aan te leren is, dat deze producten op straat of door een winkel verkocht kunnen worden en daardoor meteen een bron van inkomsten zijn.

Naast cursussen worden er workshops schilderen, naaien en houtbewerking gegeven, waarin geleerd wordt producten te maken die voor toeristen aantrekkelijk zijn. (Begonnen wordt met eenvoudige werkjes, die een grote kans hebben om aan toeristen en onder andere in Europa verkocht te worden. Dit soort vaardigheden kunnen de jongeren op den duur zelf ook weer doorgeven aan anderen.)
Ook is er gesproken over de samenstelling van de lesgroepen, ondermeer in samenwerking met High5Rehab, het transport van toekomstige cursisten/studenten en de salariëring van leerkrachten. Momenteel worden geschikte leerkrachten (met een handicap) gezocht. Er is contact met enkele bekenden van Stichting APA die over de benodigde vaardigheden en ervaring beschikken, waaronder Komang Putra (zie het verslag van 2002B 230402) en Gede Sedana (zie verslag 2007 B 110407). Leerkrachten zullen in eerste instantie per uur uitbetaald krijgen.
Een element dat elke dag terug zal komen bij de lessen is een moment van positieve bezinning op de mogelijkheden die elke deelnemer heeft.
Streefdatum voor de start van het project is 1 februari 2009.

SPONSORS

Zoals al gezegd is door onvoorziene stijging van arbeidskosten en de prijs van bouwmaterialen het beschikbare budget voor de bouw van het opleidingscentrum ver overschreden. Om te voorkomen dat de opening van het opleidingscentrum wegens onvoldoende financiële middelen uitgesteld moet worden, zoekt Stichting Apa nu sponsors die willen bijdragen aan de bouwkosten. Uw bijdrage is zeer welkom en stelt de stichting in staat geld aan te wenden om het project spoedig van start te laten gaan en continuïteit te garanderen. Meer informatie hierover kunt u vinden op de projectpagina van 2008.

FINANCIËLE VERANTWOORDING

Alle projecten waarvoor zich nog geen sponsor gemeld heeft zijn voor rekening van Stichting APA. Activiteiten ter plekke waarvoor kosten gemaakt worden zoals vervoers-, telefoon- en overnachtingskosten ed. zijn voor eigen rekening van de medewerkers van de stichting. Op die manier wordt de kas van Stichting APA gevrijwaard van andere kosten en kan al het geld besteed worden aan de projecten. Dit geldt tevens voor onkosten die gemaakt worden voor activiteiten in Nederland. Wij zijn blij dat wij kunnen rekenen op mensen, die zich al jarenlang belangeloos voor Stichting APA inzet, zoals de vertaler en de webmaster. Kosten voor het bouwen en onderhouden van de website, drukkosten e.d. komen voor rekening van Bebob Design te Amsterdam.

VERSLAG 2007

VERSLAG 2006

Ook in 2006 heeft Stichting APA zich beziggehouden met hulpverlening aan jongeren met een handicap in Azië. Er zijn nieuwe projecten opgestart, waarvan inmiddels een aantal is afgerond. Hieronder volgt een weergave van een deel van de activiteiten.

VERSLAG 2005

Het verslag van dit jaar begint met een impressie van de werkzaamheden van de stichting tijdens het werkbezoek aan Indonesië in de periode van half februari tot begin mei. Tijdens dit bezoek zijn nieuwe lange termijn projekten van start gegaan, een aantal individuele hulpaanvragen gerealiseerd en zijn er nieuwe samenwerkingsverbanden aangegaan. Bovendien is er onderzoek gedaan om onder de paraplu van Stichting APA nieuwe hulpverleningsprojekten, die niet specifiek bedoeld zijn voor jongeren met een handicap. Het betreft hulpverlening aan straatkinderen en de oprichting van een studiefonds voor kansarme jongeren in het algemeen in Azië.

NIEUWE SAMENWERKING

Stichting High 5 Rehab
Er zijn veel nieuwe contacten gelegd en samenwerkingsverbanden aangegaan. Een voorbeeld is het contact met Marieke de Wit, een Nederlandse Fysiotherapeute die sinds anderhalf jaar met een eigen stichting, High 5 Rehab, werkt in het noorden van Bali. De Wit heeft samen met haar man een klein centrum opgericht waar zij kinderen met een handicap behandelt en begeleidt, zonder enige vorm van vergoeding. Naast fysiotherapeutische behandelingen, bieden zij ook andere aktiviteiten aan om de ADL-zelfstandigheid en het functioneren in het algemeen te vergroten. (Zie ook www.high5rehab.org)

Marieke de Wit heeft in samenwerking met Stichting APA een aantal kinderen en jongeren onderzocht en heeft advies uitgebracht over behandelingsmogelijkheden en de verstrekking van passende hulpmiddelen. 

Senang Hati
Stichting APA heeft als nieuw projekt de oprichting van verkooppunten van artikelen gemaakt door jongeren met een handicap. In verband hiermee is de stichting “Senang Hati” bezocht. (Zie ook ‘Lange termijn doelen’.) Senang Hati is opgericht met behulp van Yantin, contactpersoon voor het Liliane Fonds, die is uitgezonden via VSO Nederland, maar wordt gerund door jongeren met een handicap. Senang Hati zet zich in voor integratie van gehandicapten in de samenleving. Dit doen zij ondermeer door in het centrum gratis workshops en cursussen voor gehandicapten door gehandicapten te organiseren. (Er wordt slechts een kleine bijdrage gevraagd wanneer iemand enige tijd op het centrum wil verblijven.)

Het doel van deze activiteiten is dat deze jongeren zich hierdoor kunnen bekwamen in bepaalde vaardigheden en zodoende een grotere kans hebben werk te vinden of door te stromen naar een opleiding elders. Dit doen zij met grote betrokkenheid en enthousiasme. Tevens verkopen zij artikelen die door jongeren met een handicap gemaakt worden via hun eigen galerie en via verkooppunten verspreid over Bali. Aan de manier waarop de verkoop aan derden plaatsvindt moet meer aandacht besteed worden omdat momenteel de verkoopprijs van Senang Hati aan de detailhandel en de verkoopprijs aan de consument te ver uit elkaar liggen. Dit prijsverschil komt namelijk niet ten goede aan Senang Hati, maar aan de tussenpersoon. Dit zal een van de vormen van samenwerking worden met Stichting APA. Tevens beschikt Senang Hati over de mogelijkheid t-shirts te sjabloneren. Stichting APA is van plan in de toekomst een order plaatsen. Hiervoor zullen de cartoon tekeningen van Hans Mader gebruikt worden. (zie ook 2003: cartoons)

Toko Sari Mekar en Restaurant Semina
In het kader van twee nieuwe lange termijn projekten krijgt Stichting APA medewerking van ibu Made Witari van Toko Sari Mekar en van de eigenaar van restaurant Semina, beiden te Lovina. Beide eigenaren bieden hun medewerking aan zonder daarvoor enige financiële vergoeding te krijgen.
Stichting APA heeft de opslag van haar goederen moeten verhuizen. Ibu Made en haar familie hebben voor een passende prijs ruimte ter beschikking gesteld, waarvoor wij onze dank uitspreken.

Samenwerking met een aannemer
ten behoeve van woningaanpassing
In het kader van Woningaanpassing bij Jojon (Zie ook 2005: Jojon) heeft de Stichting naar tevredenheid samengewerkt met Bp. Komang Agung, aannemer. Het is de bedoeling dat in de toekomst ook andere projekten onder leiding van deze aannemer worden uitgevoerd. Als de medewerkers van Stichting APA niet ter plekke zijn om de werkzaamheden met de aannemer te bespreken zal de mediator aldaar de honneurs waarnemen.

Contact met andere hulpverleners
Er zijn nieuwe contacten gelegd met andere organisaties en hulpverleningsinstanties. Ondermeer heeft een echtpaar uit Australië dat revalidatiehulpmiddelen aan diverse hulpverleners ter beschikking stelt, toegezegd te willen samenwerken met Stichting APA. Onderzocht wordt onder andere of het mogelijk is om door hun in Australië een model (prototype) van een verrijdbare douche/toiletstoel te laten ontwikkelen, die in Indonesië geproduceerd kan worden.

LANGE TERMIJN PROJEKTEN

Verkoopproject
Een van de lange termijn projekten die dit jaar opgezet is, is het ‘verkoopproject’ naar het zogeheten shop-in-shop idee. Hierbij worden verkooppunten gecreëerd  zonder de noodzaak een hele winkel te beginnen. Jongeren met een handicap kunnen hier artikelen te koop aanbieden die zij zelf gemaakt hebben. Dit verkooppunt kan in een winkel zijn, maar ook in bijvoorbeeld een hotel of een restaurant. Voor de try-out hebben wij ibu Made Witari en haar echtgenoot bereid gevonden een display met dergelijke artikelen kosteloos in hun winkel te plaatsen. Ibu Made is een (oude) bekende van de stichting die in het verleden al hulpvragers aangedragen heeft, namelijk haar achterbuurman Ketut Kartawa en Komang en Arini die in de buurt wonen). De winkel ligt aan de hoofdweg van Singaraja naar Seririt en trekt aandacht van toeristen door de kleurige traditionele artikelen, zoals decoraties voor (huis)tempels en ceremonies.

Ook lokale bewoners zijn er klant. Vooraan in de winkel staat een af te sluiten display met daarin de artikelen en een foto met beschrijving van de maker. Daarbij staat een glazen geldbox waar de klant het geld of de donatie in kan doen.

De deelnemers aan dit projekt kunnen ook ervaring opdoen met het beheren van eigen inkomsten en het (her)investeren. Ze krijgen een klein startkapitaal in de vorm van door de stichting aangekocht materiaal. Vervolgens wordt van de inkomsten van de verkoop van gemaakte artikelen (na aftrek van 10% voor dekking van gemaakte onkosten van de stichting) 50% direkt uitgekeerd aan de betrokkene, de overige 50% wordt beheerd en aangewend om materiaal aan te kopen om nieuwe artikelen voor de verkoop te kunnen produceren. De inkomsten zijn en blijven echter voor de deelnemer. Op deze wijze wordt een systeem van sparen en investeren geïntroduceerd en wordt van de gelden van Stichting APA slechts een startkapitaal onttrokken. Voor meer informatie over de opzet en filosofie van het projekt wordt verwezen naar “verkoopprojekt” op de projekt pagina (zie 2005 verkoopproject)

In eerste instantie zijn er 2 jongeren uitgekozen die artikelen maken en te koop gaan aanbieden, Wayan (zie IB 080305 Wayan) en Arini (zie ook 2002: Arini & Sudike).

Wayan is houtbewerker en zal ondermeer kleine houten voorwerpen en sieraden maken, die door  formaat en prijs aantrekkelijk zijn voor toeristen om te kopen en mee te nemen. Arini beschildert houten dolfijntjes. Er is ook ruimte ingericht voor kinderen die voorgesteld worden door Marieke de Wit. Deze kinderen maken in de therapietijd of daarbuiten, voorwerpen die te koop aangeboden worden. Deze kinderen doen echter niet mee aan het spaar- en investeringsonderdeel; de verkoopinkomsten worden in zijn geheel direkt aan hen uitbetaald.

Voorloper ‘eetproject’
Het tweede lange termijn projekt is in Restaurant Semina van start gegaan. Aan de reeds bestaande menukaart van dit restaurant heeft Stichting APA een eigen kleine kaart kunnen toevoegen met gerechten van het zogeheten “APA Care Meal”. Op deze kaart staat een selectie van 5 vegetarische gerechtjes uit de traditionele keuken waarmee de gast voor een klein bedrag het werk van de stichting kan steunen. Het gaat om Rp. 5.000 (= € 0,45) per gerecht dat afdragen wordt. De eigenaar heeft er mee ingestemd dat de gerechten voor een redelijk bedrag aangeboden worden waardoor de totaalprijs, inclusief de Rp. 5.000 alsnog voor de gast ongeveer gelijk is aan vergelijkbare gerechten op de kaart van het restaurant.

Dit  projekt dient een tweeërlei doel. Het eerste is dat op deze wijze veelal lokale projekten van Stichting APA mede gefinancierd kunnen worden en de positie van gehandicapten op Bali onder de aandacht van een groter publiek, met name toeristen, gebracht wordt. Het tweede doel is dat elementen kunnen dienen als try-out voor het ‘eetprojekt’ voor straatkinderen, dat stichting APA in de toekomst wil starten. Op deze wijze wordt onderzocht of gasten c.q. toeristen bereid zijn een luttel bedrag extra te betalen voor een maaltijd of bijgerecht als zij daarmee een goed doel steunen. Deze informatie kan later gebruikt worden bij het opzetten van een restaurant in combinatie met een eetprojekt voor straatkinderen. Verder wordt de mogelijkheid onderzocht om in een dergelijk restaurant jongeren met een handicap als personeel aan te nemen.

Restaurant Semina is een ‘vriendelijk’ restaurant met een goede keuken met diverse traditionele gerechten. Als er voldoende gasten zijn wordt er elke avond een kleine dansvoorstelling georganiseerd. Het restaurant wordt redelijk goed bezocht en ligt in een zijstraat van de hoofdstraat van Singaraja – Seririt, richting strand. De eigenaar krijgt geen financiële vergoeding voor zijn medewerking, maar kan wel rekenen op Pr en ‘goodwill’ van de gasten. Het verkoopproject en het eet- annex restaurantproject  worden begeleid door Kadek Wira.

INDIVIDUELE PROJEKTEN

Hieronder staan enkele voorbeelden van hulpverlening aan jongeren met een handicap in de periode van medio februari tot en met eind april. Aanvragen die nog in behandeling zijn worden niet vermeld. Voor elk verstrekt hulpmiddel is een overeenkomst met de gebruiker gesloten. Hierin is ondermeer opgenomen dat in principe het hulpmiddel voor (on)bepaalde tijd aan de betreffende persoon ter beschikking wordt gesteld, maar dat het ingenomen kan worden als het niet meer gebruikt wordt. Bijvoorbeeld omdat er een hulpmiddel voor handen komt dat beter op de gebruiker is afgestemd.

Deni

Het werkbezoek van Stichting APA aan Indonesië is dit jaar begonnen in Jakarta, Java. Daar is een ‘oude belofte ingelost’. In 2003 is de stichting in contact gekomen met Deni. Hem was toegezegd dat op termijn geprobeerd zou worden een passende rolstoel te verstrekken. De Harting-bank, Revalidatie Techniek te ’s Gravenhage, heeft een nieuwe kinderrolstoel voor hem ter beschikking gesteld. Deni gaat deze rolstoel op school gebruiken. (Zie ook 2003: Deni en update)

Ketut Kartawa
Op Bali zijn ‘oude bekenden’ opgezocht om te zien hoe het met hen gaat en of  zij verder ondersteuning nodig hebben. Een van hen is Ketut Kartawa, poliopatient. Deze vader van 2 kinderen heeft 3 jaar geleden een verkeersongeluk gehad. Door geldgebrek is er toen geen goede diagnose gesteld en geen adekwate behandeling gegeven. Maandenlang was hij door pijn aan bed gekluisterd. Vlak voor hun vertrek van Bali hebben medewerkers van Stichting APA Ketut een rollator ter beschikking gesteld. Hiermee heeft hij zichzelf beter leren lopen. Twee jaar later is er weer een bezoek aan Ketut gebracht. Het lopen gaat veel beter maar helaas is zijn wervelkolom nog meer vergroeid (scoliose).

Na bestudering van de röntgenfoto’s en na overleg tussen Marieke de Wit en de ergotherapeut van Stichting APA is Ketut voorgesteld een brace om zijn linkerbeen aan te meten om zo zijn been te ondersteunen en zijn lichaamshouding te verbeteren. De brace is aangeboden door De Wit van Stichting High 5 Rehab.

De brace is bedoeld voor gebruik op korte loopafstand. Om overbelasting van zijn rechterbeen en rug te voorkomen heeft Ketut voor de ‘lange afstand’ een rolstoel van Stichting APA gekregen. Ketut is geattendeerd op de mogelijkheid workshops en cursussen te volgen bij Senang Hati. (Zie verder 2003: Kartawa)

Edi
De hulpverlening aan Edi is ook een voorbeeld van de samenwerking tussen Stichting APA en Marieke de Wit. Edi is door onze mediator Kadek Wira aangemeld bij de stichting. Edi is een jongen van 10 jaar oud. Als gevolg van cerebral palsy is hij ADL niet zelfstandig en heeft hij een beperkte loopfunctie. Aanvankelijk had Kadek hem een rolstoel van de stichting ter beschikking gesteld, maar uit nader onderzoek kwam naar voren dat Edi wellicht met de juiste begeleiding en training zelfstandig kan leren lopen. Marieke de Wit is bereid Edi kosteloos te behandelen. Het transport van Edi en zijn moeder wordt twee maal per week verzorgd door High 5 Rehab.Het is de bedoeling dat Edi eerst leert lopen met een rollator; in plaats van de rolstoel heeft Stichting APA Edi nu voorzien van een kinderrollator. Volgens De Wit maakt Edi grote vorderingen.

Edi blijkt te kunnen fietsen! Zijn fietsje was echter veel te klein, zonder trappers en het zadeltje was volkomen versleten. Stichting APA heeft hem een nieuwe kinderfiets gegeven. (Zie verder 2005: Edi)

Jojon
Jojon is een jongen van 12 jaar oud met Progressieve Musculaire Dystrofie, die in behandeling is bij De Wit. In korte tijd is hij rolstoelafhankelijk geworden. Bovendien is de spierkracht in zijn armen en handen ook afgenomen. Zijn algehele lichamelijke conditie gaat steeds meer achteruit. De Wit heeft hem voorgedragen voor woningaanpassing, in de hoop dat hierdoor de kwaliteit van leven verbeterd. Na het overlijden van zij vader woont Jojon woont samen met zijn moeder. Zij moeten rondkomen van een heel klein inkomen. Zijn slaapkamer, de kamar mandi (toilet en badkamer) en de keuken waren voor hem onbereikbaar door een verhoging en ontoegankelijk, ondermeer omdat  de deuren te smal waren voor de rolstoel. Door de indeling en het interieur van de badkamer en door zijn geringe spierkracht was het voor Jojon vrijwel onmogelijk om zelfstandig naar het toilet te gaan en zichzelf te verzorgen.

Door de aanpassing in de woning is Jojon niet langer afhankelijk van de hulp van anderen. Hij kan met zijn rolstoel in alle vertrekken komen en in de kamar mandi kan hij nu zichzelf verzorgen. (Zie ook 2005: Jojon)

Arini
Arini doet mee aan het verkoopproject. (Zie voor meer informatie over hoe de betrokkenen middels het ‘spaarsysteem’ ervaring opdoen met inkomstenbeheer en investering, bij “Verkoopprojekt” onder Lange Termijn Doelen en 2005: Verkoopproject). In het verleden heeft zij in opdracht kleurige hoedjes gehaakt, waarvoor zij slechts weinig betaald kreeg. Het haken deed zij met hulp van anderen. Dit inkomen is echter weggevallen omdat er geen opdrachten meer zijn gekomen. En dat terwijl haar vader enkele maanden geleden door van een val uit een palmboom (tijdelijk) slecht ter been is geworden en niet meer kan werken. Het gezin is nu dus nog meer afhankelijk van het inkomen dat de (volwassen) kinderen. Als try-out is Arini begonnen met  het beschilderen van houten dolfijntjes die door lokale houtbewerkers gemaakt worden en door stichting APA voor haar ingekocht zijn.

In overleg is besloten om iets anders te gaan maken omdat de markt voor gehaakte hoedjes momenteel niet groot is. Het is de bedoeling dat Arini zelf verder gaat bedenken welke artikelen zij kan maken en verkopen. Om zich te verplaatsen gebruikte Arini zelfgemaakte okselkrukken. Deze waren oncomfortabel in het gebruik en niet goed afgestemd op haar lengte. Arini is eraan gewend om zich met krukken voort te bewegen en doet dit zeer behendig. Gezien haar fysieke conditie en haar mogelijkheden lijkt dit momenteel voor haar het meest geschikte hulpmiddel. Van Stichting APA heeft zij een paar nieuwe, in hoogte verstelbare krukken gekregen. (2002: Arini & Sudike).

Ogi en Dika
Aan Ogi is een kleine rolstoel verstrekt door Stichting APA. Ogi en zijn broertje Dika hebben beide Progressieve Musculaire Dystrofie. Voorheen moesten zij samen doen met een rolstoel, maar nu heeft ook de jongste een eigen rolstoel gekregen. Beide jongens worden behandeld door Marieke de Wit. Zij heeft aanpassing van de woning aangevraagd. Daarna is in overleg een advies uitgebracht ten behoeve van woningaanpassing. In overleg is een advies uitgebracht ten behoeve van woningaanpassing.

Tijdens een huisbezoek bleek dat de ouders die tot nu toe inwonen bij de ouders van de vader, van plan zijn om een eigen kleine woning te bouwen, waarbij rekening gehouden wordt met de mogelijkheden en beperkingen van hun twee zoons. De ouders hebben Stichting APA om advies gevraagd bij de aanpassing van de woning. Omdat zij over weinig geld beschikken hebben zij bovendien om een financiële bijdrage in de bouwkosten gevraagd. Bij het begin van de bouw zijn de medewerkers van stichting APA weer naar Nederland. Overeengekomen is dat door onze mediator en onder supervisie van Bp. Komang Agung de plannen gerealiseerd kunnen worden op het moment dat de kamar mandi gebouwd en ingericht wordt. (Zie ook ‘Aktiviteiten Nederland’.) Voorlopig hebben de beide jongens een hulpmiddel, te weten een urinaal, gekregen waardoor zij niet niet steeds naar het toilet gebracht moeten worden. (Zie ook 2005: Dika & Ogi)

Wayan
Wayan is een jongeman van 20 jaar. Hij is poliopatient en hierdoor is zijn rechterbeen verkort en achtergebleven in ontwikkeling. Wayan is houtbewerker en kon daarmee wat geld verdienen. Hij kan heel mooie en gedetailleerde houten decoraties voor ondermeer woning en tempel maken. Voorheen kreeg hij uit het dorp en via via zijn opdrachten, maar momenteel is er weinig werk voor hem. Zijn belangrijkste vraag was dan ook of de stichting hem aan werk kon helpen.Bij voorkeur wil hij thuis of in de buurt blijven wonen. Pogingen om hem enkele kilometers verderop in Panji in een werkplaats voor houtbewerking aan werk te helpen hebben voorlopig nog geen succes gehad. (In Panji is een werkplaats waar meerdere gehandicapten werken.) Vandaar dat Wayan ook meedoet aan het verkoopprojekt, waardoor hij gesponsord door stichting APA de kans krijgt ervaring op te doen als kleine zelfstandige. (Zie ook 2005: Wayan).

ACTIVITEITEN IN INDONESIË

Hulpaanvragen
Medewerkers van de Stichting APA hebben de hulpvragen die tijdens hun afwezigheid binnengekomen zijn, in behandeling genomen.
Daarnaast hebben zij de door mediators ondernomen acties geëvalueerd. Inmiddels zijn een aantal hulpaanvragen gehonoreerd, andere zijn of nog niet gerealiseerd of zijn doorverwezen naar andere instanties. Een voorbeeld van een aanvraag die nog nader onderzoek behoeft is het verzoek van de ons al lang bekende SMA te Klungkung (School en internaat voor kinderen met voor de bij een handicap) om een docent voor naailessen aan te mogen trekken. Als gevolg van onduidelijkheden over de lesvorm en continuïteit heeft de stichting besloten voorlopig geen gage te betalen voor een docent van wie de naam nog niet bekend is. De stichting houdt vast aan het principe dat er geen contant geld wordt gegeven waarvan de besteding ervan onder de verantwoording van derden valt. Een aanvraag voor vervoersmiddelen en gehoorapparaten voor een grote groep patiënten van een ziekenhuis in Klungkung die is ingediend via onze mediator ibu Manoppo, is een voorbeeld van doorverwijzen. Deze groep aanvragers viel voor een groot deel wat betreft leeftijd en diagnose niet binnen onze doelgroep. Bovendien bleek na inventarisatie dat er geen passende rolstoelen cq. vervoersmiddelen in depot waren voor hen die wel binnen de doelgroep vielen. Ibu Manoppo is doorverwezen naar Yantin, medewerker van het Liliane Fonds, en van Senang Hati, die een partij rolstoelen ter beschikking heeft gekregen en die tevens via Senang Hati zelf gehoorapparatuur kan laten maken. Ook Sang Ayu , een jonge vrouw die in het verleden een naaimachine ontving van Stichting APA, is met haar aanvraag om een gemotoriseerde driewieler doorverwezen naar Yantin.

Follow-up
Veel van de jongeren waar in het verleden contact mee is geweest zijn bekenden gebleven. Ook dit jaar zijn een aantal van hen weer opgezocht en is gekeken hoe het met hun gaat. Komang Sumiasih is bijvoorbeeld uiteindelijk niet meer naar het voortgezet onderwijs gegaan. Zij woont thuis en levert een bijdrage aan het inkomen van de familie door ‘offertjes’ voor dagelijkse rituelen te maken, die haar moeder verkoopt op de markt. Komang Sedana, die in het verleden een paar elleboogkrukken in bruikleen kreeg vanwege een onderbeenamputatie heeft door een kennis een onderbeenprothese gesponsord gekregen. De elleboogkrukken die hij niet meer gebruikt zijn ingenomen ten behoeve van andere hulpvragers. Met hem zijn de mogelijkheden besproken gebruik te maken van verscheidene cursussen op het gebied van schilderen en airbrush die kosteloos gevolgd kunnen worden bij stichting Senang Hati. Aanvankelijk kreeg Komang les hierin maar moest om financiële redenen hiermee stoppen. Sang Ayu kreeg in 2002 een naaimachine gesponsord. Zij is echter na het voortgezet onderwijs naar Denpasar gegaan om daar les te krijgen en zich meer te bekwamen in naaiwerk.

Woningaanpassing
Dit jaar is het voorbereiden van werkzaamheden met betrekking tot woningaanpassing een tijdrovende bezigheid gebleken. Het zoeken naar een geschikte aannemer, wat betreft te leveren vakmanschap en het binnen de perken houden van het kostenplaatje, en ook het zoeken naar geschikte gebruiksvoorwerpen en hulpmiddelen op bijvoorbeeld sanitair gebied, kostte inspanning en tijd. Vooral ook omdat er tevens een concept uitgewerkt moest worden voor de verwerking van aanvragen voor woningaanpassing bij afwezigheid van medewerkers van Stichting APA. Uiteindelijk is de stichting tevreden en blij met de samenwerking met Bp. Komang Agung.

Andere opslagplaats
Door omstandigheden was het nodig een andere opslagplaats voor goederen te vinden. Na intensief zoeken is er een passende opslag gevonden bij het echtpaar Made Witari die de ruimte voor een redelijke prijs beschikbaar stelt. Van de nood is meteen een deugd gemaakt; alle revalidatiehulpmiddelen zijn alvorens op transport te gaan goed nagekeken en schoongemaakt.

Hulpmiddelen
Dit jaar zijn er een kinderrolstoel, 3 paar okselkrukken en 3 wandelstokken meegenomen vanuit Nederland. In Indonesië aangekomen zijn alle hulpmiddelen, die soms lang opgeslagen staan, gecontroleerd en is er een onderhoudsbeurt uitgevoerd. Rolstoelen zijn gebruiksklaar gemaakt, wat betekent dat banden geplakt of vervangen zijn, roest verwijderd is, beensteunen gerepareerd en gelast zijn en alles een schoonmaakbeurt heeft gekregen. De kinderrolstoel, destijds geschonken door Tacko Horn, is opgeknapt en verstrekt aan Ogi. (Zie 2005: Dika & Ogi). 

Onderzoek
Met het oog op nieuwe projecten is er onderzoek gedaan naar omstandigheden van (gehandicapte) jongeren als het gaat om armoede en achtergesteldheid. Hierbij is gefocused op vraagstukken als hulpverlening aan en integratie van kansloze jongeren in de samenleving en manieren om dit te realiseren.
In het kader van hulpverlening aan jongeren met een handicap en het ondersteunen bij het volgen van een (beroeps)opleiding of het verwerven van een inkomen is onder andere een werkplaats in Panji bezocht, waar aan houtbewerking wordt gedaan. Hier werken een aantal gehandicapten. Bovendien is stichting Senang Hati bezocht die jongeren met een handicap de mogelijkheid biedt kosteloos een workshop of cursus te volgen. Tevens organiseren zij allerlei aktiviteiten ter bevordering van integratie van gehandicapten in het dagelijks leven. Bestaande initiatieven om artikelen te verkopen die gemaakt door gehandicapten, zijn onder de loupe genomen. Een voorbeeld hiervan is de winkel annex galerie Kupu Kupu in Ubud.

Stichting APA overweegt om in de toekomst zich ook te richten op hulpverlening aan straatkinderen. Hiervoor is onderzoek gedaan naar omstandigheden van kinderen op Bali die tot deze doelgroep behoren. Bestaande vormen van hulpverlening zijn bestudeerd en er is ondermeer een bezoek gebracht aan een kindertehuis voor straatkinderen, de Lion King, in Singaraja. In dit tehuis wonen 32 kinderen. Zij hebben een vast onderkomen, krijgen begeleiding, medische verzorging en scholing. Frankie en Marinka, een Nederlands echtpaar dat het tehuis heeft opgericht en runt, hebben het geven van een goede verzorging hoog in het vaandel staan. Zij hebben hun ervaringen met medewerkers van de stichting gedeeld en veel informatie gegeven over omstandigheden van straatkinderen in en om Singaraja en elders op Bali.

Het project dat gestart is in restaurant Semina is bedoeld om activiteiten van Stichting APA onder de aandacht te brengen en financiële ondersteuning te krijgen. Maar tevens dit projekt is een voorloper op het ‘eetprojekt’ dat op de agenda van Stichting APA staat ten behoeve van hulpverlening aan straatkinderen.
De voorbereiding van dit projekt heeft veel tijd en energie gekost vanwege het zoeken naar een geschikt restaurant en de daaruit volgende (onder)handelingen.

AKTIVITEITEN IN NEDERLAND

Contacten onderhouden
In Nederland worden contacten onderhouden met instanties van wie de stichting in het verleden al revalidatiehulpmiddelen heeft ontvangen. Ook worden nieuwe contacten gelegd met bedrijven en organisaties ondermeer om onderdelen, zoals banden voor rolstoelen te krijgen.

Lange termijn projekten
Er is een kleine werkgroep in het leven geroepen voor het opzetten van hulpverleningsprojekten aan straatkinderen. Hieraan nemen deel Dhr. F. den Burger en Marlijn Lelieveld. Andere lange termijn projekten zoals het “verkoopprojekt” en het Studiefonds voor kansarme jongeren verder uitgewerkt en opgezet.

Ondersteuning van andere hulpverleningsorganisaties
Stichting APA heeft enkele revalidatiehulpmiddelen (2 kinderrollatoren en een loopwagentje) ontvangen en doorgegeven aan Stichting High 5 Rehab.
Stichting APA bemiddelt sinds 1998 bij de jaarlijkse donatie aan het Liliane Fonds door Bebob Design B.V. te Amsterdam inzake de verkoop van GISO Verlichting. Een deel van deze omzet gaat in overleg met Bebob Design en GISO B.V. naar een vaste mediator, Zuster Merlit en naar hulpbehoevende jongeren met een handicap in de buurt van Delhi, India. (Zie ook NL1998 APA-Liliane Fonds-Bebob Design B.V.)

Coördinatie woningaanpassing
Een eerste projekt is de bouw van de aangepaste badkamer voor Ogi en Dika. Vanuit Nederland wordt in september deze bouw gecoördineerd met ter plekke hulp van mediator Kadek. De familie van Ogi en Dika laat een klein huisje bouwen dat past bij de mogelijkheden en beperkingen van de kinderen. De inrichting en bouw van de badkamer is voor rekening van stichting APA. Er is reeds een tekening gemaakt tijdens het verblijf van onze medewerkers op Bali. Het werk zal worden uitgevoerd onder supervisie van Bp. Agung. Te zijner tijd zal het resultaat te zien zijn op de site.

FINANCIELE VERANTWOORDING

Alle projekten waarvoor zich vooralsnog geen sponsor aangemeld heeft zijn voor rekening van Stichting APA. Aktiviteiten ter plekke waarbij onkosten gemaakt worden zoals vervoers-, telefoon- en overnachtingskosten ed. zijn voor eigen rekening van de medewerkers van de stichting. Op die manier wordt de kas van Stichting APA gevrijwaard van andere kosten en kan al het geld besteed worden aan de projekten. Dit geldt tevens voor onkosten die gemaakt worden door aktiviteiten in Nederland. Daaraan worden bijdragen geleverd door een trouw groepje mensen waaronder degene die de website onderhoudt en de vertaler. Indien er kosten voor het bouwen en onderhouden van de website, drukkosten e.d. waren zijn die tot op heden worden voldaan door Bebob Design B.V..

Schenkingen
Van de Harting-bank, te Den Haag, is in dit jaar een kinderrolstoel gekregen die inmiddels al gebruikt wordt door Deni (zie boven en 2003: Deni en update). Tevens heeft de stichting 2 kinderrollatoren, een loopwagentje met duwstang en een instelbare kinderwerkstoel van de Harting-bank in ontvangst mogen nemen.

De firma Rolko, te Nieuwegein, is zo vriendelijk geweest om gratis een set grote en een set kleine buiten- en binnenbanden ter beschikking te stellen ter vervanging van versleten banden van een rolstoel in het depot op Bali.

Mevrouw Scholz, te Aerdenhout, heeft de stichting een rollator voor volwassenen geschonken.

Verpleeghuis Tabitha, te Amsterdam, heeft 3 tweedehands rolstoelen ter beschikking gesteld.

Vanaf deze plaats willen wij een ieder heel hartelijk bedanken!

 

VERSLAG 2003

PROJEKTEN

Zending
In maart 2003 is er door PZG (Piloten Zonder Grenzen) gratis een zending tweedehands revalidatiehulpmiddelen voor Stichting APA verzonden naar Indonesië. Het betrof 6 rolstoelen, waaronder een kinderrolstoel, 8 rollatoren, een paar nieuwe elleboogkrukken en een kindertoiletstoel. Deze vracht is in Jakarta door medewerkers van de stichting opgehaald.

Het inklaren van de spullen kostte veel moeite en even leek het erop dat het de stichting veel geld zou gaan kosten. Na veel inspanning en hulp van de KLM ter plekke zijn de kosten uiteindelijk zeer beperkt gebleven. Zo zijn de opslagkosten bij de cargo gehalveerd en heeft het inklaren op zich, zo goed als geen geld gekost. Terwijl aanvankelijk voor het inklaren een bedrag van rond de Rp. 12.000.000 / € 1500,- en voor de opslag Rp.1.160.000 / € 123,– werd gevraagd zijn de totaalkosten teruggebracht tot een totaal van Rp.935.000 / € 99,-. Vervolgens zijn de spullen over land getransporteerd naar Bali. Van hieraf willen wij allen die hieraan bijgedragen hebben, nogmaals bedanken voor de inzet.

Deni
Tijdens het korte verblijf in Jakarta is de stichting in contact gekomen met Deni. Deni is 8 jaar oud en is geboren met een misvormd lichaam. Hij is klein gebleven, heeft korte armpjes met aan zijn rechterarm 3 kleine vingers. Deni heeft geen beentjes op een klein stompje links na. Toch kan hij zich zelfstandig voortbewegen over kleine afstand zoals binnenshuis bij hem thuis. Bovendien heeft hij grote handigheid met zijn armen. Met hulp van donaties kan hij 3 x per week naar een speciale school. Die school is echter ver weg. Zijn vader brengt hem met de bus. Hij wordt dan liggend op een karretje vervoerd. Tijdens het gesprek gaf zijn vader aan dat op den duur een rolstoel voor op school erg welkom zou zijn. Op de school is aangepast meubilair, waar ook Deni gebruik van maakt. Maar de andere kinderen zijn veelal afkomstig uit rijkere families en de meesten hebben zelf ook een rolstoel. De kinderrolstoel die bij de zending meegekomen was bleek niet geschikt en bovendien niet direkt inzetbaar vanwege de gebroken voorwieltjes tijdens het transport. (Zie ook Aktiviteiten in Indonesië). Stichting APA heeft toegezegd dit verzoek op termijn in te zullen willigen. Gewerkt wordt aan een vervoers- en/of zit voorziening voor op school, aangezien hij nu over grotere afstand gedragen moet worden. (Zie ook IJ270403 Deni)

Arini & Sudike
De broer en zus die in 2002 gezamenlijk een rolstoel ontvingen van de stichting zijn weer bezocht. Tijdens dit bezoek bleek dat de rolstoel voornamelijk gebruikt wordt door de jongen, Komang Sudike.
Hij kan zelfstandig de rolstoel in- en uitkomen en deze bovendien zelfstandig voortbewegen. Zijn familie vertelde blij dat hij op die manier voor het eerst, onder begeleiding, naar het strand was geweest dat ongeveer 3 km van zijn huis ligt.
Zijn zus, Komang Arini heeft te kennen gegeven dat zij afziet van het gebruik van een rolstoel. Zij heeft de rolstoel wel uitgeprobeerd, maar verkiest het gebruik van haar okselkrukken. Zij is van mening dat zij zich op die manier beter en sneller kan verplaatsen. Er is dan ook overeengekomen dat er geen rolstoel aan haar wordt verstrekt. (Zie ook IB300402 Arini & Sudike)

Komang Sumiasih
De school en het internaat voor kinderen met een handicap in Klungkung is ook weer meerdere malen bezocht.
Op het internaat zijn twee rolstoelen in gebruik. Beide rolstoelen zijn in slechte staat en hadden ten tijde van het bezoek zachte banden. Medewerkers van de stichting hebben beide stoelen een kleine onderhoudsbeurt gegeven. Eén rolstoel is continu in gebruik door Komang Sumiasih, een meisje van 16 jaar. Zij heeft polio gehad. Komang is intussen ‘een oude bekende’ want zij heeft in het verleden ADL-training gehad van de ergotherapeut van de stichting. Zij kan zich zelfstandig, over niet al te grote afstanden, voortbewegen met een rolstoel en binnenshuis verplaatst zij zich ook kruipend op handen en knieën. Komang kan zich zelfstandig voortbewegen in haar geleende rolstoel ook al werd dit bemoeilijkt door de zachte banden. Een pomp was niet voor handen. De stichting heeft Komang een pomp gegeven, die op het internaat gebruikt kan worden voor beide rolstoelen, maar in haar bezit is en blijft.
Komang verblijft inmiddels al enkele jaren op het internaat. Zij kan zich zelf verzorgen. Gebruik maken van de mandikamer (= badkamer met hurktoilet) doet zij kruipend, waarbij zij deels op een laag houten bankje zit en deels op de vloer en bovenop het hurktoilet. De badkamer is te klein voor het manoeuvreren met een rolstoel. Hierbij zou zij bovendien hulp nodig hebben, terwijl zij er de voorkeur aan geeft zich zonder hulp te wassen en zelfstandig van het toilet gebruik te maken. Stichting APA heeft haar een toiletstoel gegeven. Deze stoel staat nu permanent in de mandikamer en is beschikbaar voor alle kinderen die de stoel nodig hebben.

Het schooljaar 2002/2003 is het laatste jaar op de basisschool voor Komang en zal dus ook het einde van haar verblijf op het internaat betekenen. Plannen om verder te leren heeft zij niet. Er is hierover veel met haar en haar familie gesproken. Allerlei mogelijkheden zijn bekeken en oplossingen zijn bedacht. Maar vooralsnog ziet Komang er teveel tegenop om te proberen in het reguliere onderwijs toegelaten te worden. Aan jongeren met een dergelijke handicap wordt vrijwel nooit toegestaan ‘gewoon’ onderwijs te volgen en zij vormen dus ook een grote uitzondering. Ook als Komang de mogelijkheid geboden zou worden, ziet zij af van het volgen van onderwijs op een instelling voor jongeren met een handicap, dat ver van huis ligt. In een later stadium zal nog met haar bekeken worden of zij op een andere manier onderwijs of een beroepsopleiding kan en wil volgen.
Thuis verplaatst zij zich slechts op handen en voeten over het erf en door het huis. Buitenshuis werd zij door haar vader van en naar het huis gedragen en vervoerd achter op een geleende motor. Voor in de weekenden en voor de tijd na haar lagere schooltijd heeft zij nu voor thuis een eigen rolstoel gekregen van Stichting APA zodat zij zich meer zelfstandig zal kunnen verplaatsen. (Zie ook IB270403 Komang Sumiasih)

De directrice van het internaat had reeds in 2002 een aanvraag ingediend voor schildermateriaal voor 3 studenten. Met dit materiaal zouden zij teken- en schilderles kunnen krijgen en zich hier verder in bekwamen. Met als belangrijkste doel, afgezien van het creatieve aspect als onderdeel van de ontwikkeling, het verkrijgen van een toekomstige bron van inkomsten. Teken- en schilderkunst is belangrijk binnen de cultuur op Bali. Als schilder of illustrator kan geld verdiend worden (ondermeer in de toeristische sector).
Het materiaal, zoals linnen, penselen, kwasten, verf en schetsblokken, is met name aangeschaft voor Komang Puspawan, poliopatient en voor Suadarma en Samuel die beide doof zijn. (Zie ook IB300404 Teken- en Schildermateriaal)

Ketut Kartawa
Ketut Kartawa is 35 jaar en poliopatient. Hij is getrouwd en heeft 2 kinderen. Ketut kon zich altijd voortbewegen zonder loophulpmiddel, ondanks het feit dat zijn linkerbeen korter en vergroeid is. Hij verdiende de kost als gitarist in een band. Totdat hij in 2002 werd aangereden terwijl hij achter op een brommer zat. Hij liep een trauma op aan zijn rug en benen. Een duidelijke diagnose is er nooit gesteld. Na maanden op bed te hebben gelegen kon hij zich amper meer bewegen en zich slechts met veel moeite over kleine afstand kruipend verplaatsen. De mogelijkheid van een operatie, die slechts kon plaatsvinden in Jakarta, lag buiten het bereik van Ketut en zijn familie. Tijdens zijn ziekbed kon hij uiteraard geen geld verdienen en werd het gezin onderhouden door Ketut’s vader. Op het moment dat Ketut in contact kwam met Stichting APA kon hij zich al door het huis kruipend verplaatsen en was hij juist met geleende houten okselkrukken begonnen met het oefenen van opstaan en het zetten van enkele passen. Deze krukken waren echter veel te lang en hij moest ze onder een hoek van bijna 45graden houden om zich staande te houden. De ergotherapeut, verbonden aan Stichting APA, heeft met Ketut geoefend met het gebruik van elleboogkrukken en met een rollator.

Uiteindelijk heeft Ketut gekozen voor het (voorlopig) gebruik van een rollator (zie foto). Eind 2003 ontving de stichting een brief van Ketut dat hij elke dag heeft geoefend en het lopen heel goed gaat. (Zie ook IB130403 Kartawa).

FINANCIËLE VERANTWOORDING

Alle projekten waarvoor zich vooralsnog geen sponsor aangemeld heeft zijn voor rekening van Stichting APA. Aktiviteiten ter plekke waarbij onkosten gemaakt worden zoals vervoers-, telefoon- en overnachtingskosten ed. zijn voor eigen rekening van de medewerkers van de stichting. Op die manier wordt de kas van Stichting APA gevrijwaard van andere kosten en kan al het geld besteed worden aan de projekten. Dit geldt tevens voor onkosten die gemaakt worden door aktiviteiten in Nederland. Daaraan worden bijdragen geleverd door een trouw groepje mensen waaronder degene die de website onderhoudt en de vertaler. Indien er kosten voor het bouwen en onderhouden van de website, drukkosten e.d. waren zijn die tot op heden worden voldaan door Bebob Design B.V.

AKTIVITEITEN

Indonesië
De stichting is heel blij met de aanwinst van een nieuwe mediator, te weten Kadek Wira.
Kadek is al jarenlang een goede vriend van de stichting en heeft al op talloze manieren geholpen. Bij deze willen wij hem bedanken voor de inzet in de afgelopen jaren en de bereidheid zich in te zetten als mediator. In zijn hoedanigheid als coordinator van projecten van de hulporganisator van Sai Baba op Bali beschikt hij over waardevolle informatie en contacten met hulpbehoevenden. Zo legt hij ondermeer een lijst aan met adressen van jongeren in de regio die een handicap hebben.

Tevens is met zijn hulp een geschikte opslagruimte gevonden in de buurt van Singaraja. Bij afwezigheid van medewerkers van de stichting heeft Kadek het beheer over de hulpmiddelen.
Alvorens alles op te slaan zijn alle hulpmiddelen nagekeken en zo goed mogelijk in orde gebracht. Helaas hebben de twee kleine voorwieltjes van de kinderrolstoel, die door ouderdom reeds verdroogd waren, het transport niet overleefd. Vooralsnog bleek er ter plekke geen alternatief voor handen.

Met mediator ibu Manoppo is ondermeer een school annex internaat (SLB) voor kinderen met een handicap in Amlapura bezocht en een gezin met twee meervoudig gehandicapte broers.
Op de SLB is een gesponsord vissen-project opgezet. Hierbij worden zogeheten “Mutiara”, een grote siervis, gekweekt in vijvers, die uiteindelijk door verkoop ervan inkomsten voor de school zal genereren. Deze SLB heeft bij Stichting APA de vraag om sponsoring van een kippen-project gedeponeerd. Het idee is om kippen aan te kopen, de kinderen de zorg ervoor te laten dragen en dat uiteindelijk verkoop van de kippen inkomsten voor de school zal opleveren.
De stichting heeft dit verzoek in beraad genomen en vooralsnog niet als aanvraag opgenomen op de website. Reden hiervoor is dat, uit oogpunt van compassie met dieren, Stichting APA het fokken van dieren voor consumptie, waarbij de kans bestaat dat maatregelen ter bevordering van gewichtstoename (denk hierbij aan weinig bewegingsruimte en toedienen van bepaalde groeihormonen) genomen worden, niet voorstaat. Gezocht wordt naar een alternatief plan dat ieders enthousiasme deelt.

Ketut en Wayan
De twee broers Ketut en Wayan, die bezocht zijn, wonen in een klein dorpje in Tanah Barat, oftewel Oost-Bali.

Beide zijn zowel verstandelijk- als lichamelijk gehandicapt en bovendien blind. Een van hen kan niet zelfstandig lopen. De jongens wonen bij hun familie op een klein erfje, met drie half open hutjes er omheen, hoog gelegen tegen een stoffige berghelling. De eerste aanblik was hartverscheurend. De hele dag verblijven ze op dit erf, waarbij ze meestal zitten of liggen op een verhoging onder een dakje. Ze zien er zwaar vervuild uit. Op het eerste gezicht leken zij erg in zichzelf gekeerd. In tweede instantie bleek toch dat ondanks hun ogenschijnlijk kleine wereld zij genoegen beleefden aan contact met anderen en met ondermeer een hondje.

Ze stoten klanken uit en zijn in zekere zin in staat te communiceren. Zij worden voornamelijk verzorgd door hun familie, waar zij ook duidelijk op reageren. Maar de familie is arm en moet hard werken om het hoofd boven water te houden. Verzorging drukt zwaar op het gezinsleven en kost tijd. Tijd waarin niet gewerkt kan worden, aldus de redenatie van ibu Manoppo. Haar voorstel is om beide broers in een speciaal tehuis in Jakarta onder te brengen. Wat de stichting betreft is hiervoor eerst diepgaand onderzoek noodzakelijk. Wat zijn de belangen van wie en welke belangen wegen het zwaarst? Mogelijk dat de jongens als het erop aankomt weinig hinder ondervinden van het feit dat zij er vervuild uitzien en wel het weinige contact dat zij hebben met hun omgeving middels het contact met hun familie koesteren. Is het in hun belang ver van huis ?beter? te worden verzorgd? En wat is de wens van de familie? Mogelijkheden tot alternatieve hulp en begeleiding worden nu onderzocht.

Ibu Wahyuni
Wederom is er contact geweest met Dokter Ibu Wisnu Wahyuni uit Malang. Ten behoeve van haar vragen om hulp en om informatie is ondermeer de opleiding Ergotherapie in Amsterdam geraadpleegd. Hierna heeft uitwisseling van info plaatsgevonden met Ibu Wahyuni en heeft zij adressen gekregen van de opleiding voor Ergotherapie in zowel Nederland als in Solo op Java, Indonesië, en van andere hulporganisaties.

AKTIVITEITEN IN NEDERLAND

Stichting APA bemiddelt sinds 1998 in de tot stand koming van de jaarlijkse donatie aan het Liliane Fonds door Bebob Design B.V. te Amsterdam inzake de verkoop van GISO Verlichting. Een deel van deze omzet gaat in onderling overleg naar een vaste mediator, Zuster Merlit en hulpbehoevende jongeren met een handicap in de buurt van Delhi, India.
(Zie ook NL1998 APA-Liliane Fonds-Bebob Design B.V).

SCHENKINGEN

Hans Mader, striptekenaar, heeft op een wel heel bijzondere wijze een bijdrage geleverd ter ondersteuning van het werk van de stichting. Mader is door Marcel Verbiest met de stichting in contact gekomen. Marcel Verbiest van De Cartoonschool, te Amsterdam, had reeds eerder te kennen gegeven te sympatiseren met de doelstelling en een bijdrage te willen leveren. Hij opperde het idee cartoonachtige tekeningen te laten ontwerpen die daarna gedrukt zouden kunnen worden op t-shirts en kaarten e.d. om zo meer naamsbekendheid te geven aan de stichting. Bovendien zouden deze tekeningen meerdere doelen kunnen dienen. Hiertoe heeft hij ons in contact gebracht met Hans Mader. Na overleg met Mader over de boodschap die de stichting uit wil dragen heeft hij een 3-tal prachtig uitgevoerde tekeningen aangeboden.

Mader heeft hierbij gekozen voor het uitbeelden van dieren met een handicap, die zich door deze handicap niet beperkt voelen om volop deel te nemen aan het leven. Stichting APA is heel erg blij met het initiatief en het resultaat en ontwikkelt een plan ten behoeve van een juiste toepassing. (Zie ook N101003 Cartoon)

Al jaren ontvangt de stichting donaties van Bebob Design B.V., te Amsterdam. Sinds 2003 is daar besloten vaste percentages beschikbaar te stellen. Vanaf 2003 komt de donatie tot stand door een afdrachtsregeling van 5% van de algehele winst van Bebob Design B.V. alsmede 5% van de omzet van GISO Verlichting gerealiseerd door Bebob Design B.V., terwijl van deze laatstgenoemde 5% een klein deel naar het Liliane Fonds gaat. (Zie ook N1998 APA-Liliane Fonds-Bebob Design B.V.)

Celine de Lange uit Amsterdam heeft het paar verstelbare elleboogkrukken die zij niet meer nodig had na herstel van een aanrijding in Vietnam, geschonken aan Stichting APA. Hartelijk dank hiervoor. De krukken zijn in prima staat en zijn reeds op Bali omdat Celine de krukken overhandigd heeft tijdens een ontmoeting met Casey en Elly in Thailand, op hun doorreis naar Indonesië.

Remco Kalf heeft in 2003 de stichting ‘gevonden’ via het web en heeft een partij nieuwe (!) loophulp-middelen aangeboden. Het betreft 6 loopstokken en 6 paar okselkrukken. Bij deze hartelijk dank voor de gift. In 2004 zijn de loophulpmiddelen opgehaald. In ieder geval zal Arini, het poliopatientje dat hierboven beschreven is, een nieuw paar okselkrukken worden aangeboden. De okselkrukken die zij in gebruik heeft zullen nu wel aan vervanging toe zijn.

Van Christiene Huizinga ontving Stichting APA verband- en verpleegmateriaal. De stichting zal ervoor zorgdragen dat deze materialen een goede bestemming vinden.

VERSLAG 2002

Sinds de oprichting is Stichting APA aktief geweest in Indonesië en in het bijzonder op Bali. Tot nu toe is het merendeel van de aanvragen die door de stichting geselecteerd zijn, ook gerealiseerd en een aantal zijn er in behandeling.

PROJEKTEN

Playground
In april 2002 is de speeltuin door Stichting APA geïnspecteerd. De speeltuin stond er goed bij, op wat roest en lichte schade en na. Er is een ‘servicebeurt’ door het uitvoerende lasbedrijf gegeven in navolging van de garantie. Overige schade die ontstaan was door onjuist gebruik, door met name kinderen met een verstandelijke handicap, heeft de stichting voor haar rekening genomen.

Naaimachine
In april is door het hoofd van het internaat te Klungkung een naaimachine aangevraagd voor Sang Ayu, 19 jaar oud. Deze jonge vrouw is al jaren een bekende van Stichting APA. Zij heeft polio en loopt met twee krukken. Dit jaar hoopt zij haar middelbare school af te ronden waarna zij zich als naaister een inkomen wil verschaffen. Haar wens is later een eigen naaiatelier te kunnen beginnen. Dit initiatief is door Stichting APA enthousiast ontvangen. Sang Ayu heeft een nieuwe naaimachine met dynamo en een bijbehorend naaimachinemeubel gekregen.

Naaimachine voor Sang Ayu

Arini & Sudike
Komang Arini en Komang Sudike, die in het verslag van 2001 al genoemd zijn, hebben een rolstoel gekregen. Zij komen uit een zeer arm gezin. De jonge vrouw werkt inmiddels thuis en maakt in opdracht hoedjes. Zij verplaatst zichzelf met twee oude okselkrukken, maar komt eigenlijk nooit verder dan de kampong waar zij woont. Haar broertje heeft ernstige vergroeiingen aan zijn heupen en benen waardoor hij niet zelfstandig kan staan. Hij kan zich slechts kruipend verplaatsen in en om het huis. Voorlopig hebben zij voor gezamenlijk gebruik één rolstoel gekregen. Wanneer bij evaluatie blijkt dat zowel broer als zus veelvuldig gebruik (willen) maken van de rolstoel zal er een tweede rolstoel aan hen ter beschikking worden gesteld. De vrouw kan de rolstoel zelfstandig voortbewegen. Haar broer moet worden voortgeduwd.

Arini	Sudike

Elleboogkrukken
Komang Sedana Putra is een jonge man van 22 jaar met een onderbeen amputatie links ten gevolge van een ongeval twee jaar geleden. Hij is gewend zich voort te bewegen met twee okselkrukken, hetgeen nadelig is voor zijn lichaamshouding. De stichting heeft hem twee elleboogkrukken ter beschikking gesteld. Hij komt uit een gezin dat zelf niet over een vervoersmiddel beschikt. Voor vervoer is hij vooral afhankelijk van anderen die hem meenemen, bijvoorbeeld achter op de brommer. Komang beraadt zich samen met de stichting op vervoersmogelijkheden zodat hij zich zelfstandig verder dan zijn direkte woonomgeving kan verplaatsen.

Aanvraag
Op 30 april ontving de stichting een aanvraag van ibu Gunasih, het hoofd van het internaat dat hoort bij de school voor kinderen met een handicap (SLB) te Klungkung. De aanvraag betreft het verzoek om teken- en schildermateriaal ten behoeve van kinderen met een handicap. Deze aanvraag is in behandeling genomen.

Transport
Het was de planning dat afgelopen voorjaar een viertal rolstoelen op transport naar Bali gezet zouden worden met behulp van PZG (Piloten Zonder Grenzen). PZG kan zorgdragen voor vervoer naar Jakarta, Java. Helaas ontbrak het de stichting aan mogelijkheden dit jaar de rolstoelen over land van Jakarta naar Bali te krijgen. Het gehele transport wordt uitgesteld.

AKTIVITEITEN

Stichting APA heeft er per April 2002 een nieuwe mediator bij. Het betreft Dr. Ibu Siti Sundari Manoppo, arts te Klungkung, Bali. Ibu Siti is een zeer gedreven vrouw met een grote sociale bewogenheid en inzet. Zij is ook aktief voor de sociale organisatie ?Avesiena Foundation’. Zij heeft een grote bijdrage geleverd aan het opzetten van het netwerk van Stichting APA. Al eerder heeft zij bemiddeld bij aanvragen voor de stichting en in 2000 heeft zij, samen met haar man, tevens arts, de verbouwing van de kamar mandi (toilet annex badkamer) op de school voor kinderen met een handicap, in Klungkung, begeleid. Wij zijn dan ook blij dat Ibu Siti zich bereid heeft verklaard officieel mediator van Stichting APA te worden. De stichting wil haar vanaf deze plaats hartelijk welkom heten en haar tevens bedanken voor haar inzet in de afgelopen jaren.

Er zijn wederom waardevolle relaties opgebouwd met verschillende hulpverleners in de sociaal-maatschappelijke sector en uit de gezondheidszorg aldaar. Dit jaar is daar het contact met Dr. Ibu Wisnu Wahyuni, een arts uit Malang, Java, aan toegevoegd. Naast haar werkzaamheden in een ziekenhuis, runt zij een opvangtehuis voor kinderen met een verstandelijke- en meervoudige handicap en voor autistische kinderen. Tevens heeft zij een informatiecentrum opgericht voor deze kinderen en hun familie en verzorgers en is zij voorzitter van de stichting ?Avesiena Foundation?. Ibu Wahyuni wil meer gerichte informatie over deze vorm van hulp- en zorgverlening ontvangen en ervaringen uitwisselen met andere hulpverleners en hulpverlenende instanties. Stichting APA zal hierin bemiddelen en mogelijk in de toekomst met haar samenwerken.
Verder zijn in Indonesië mogelijkheden onderzocht en adressen verzameld om loop- en revalidatie-hulpmiddelen te laten vervaardigen.

Nederland
In Nederland wordt informatie verzameld om gerichte hulp te kunnen verlenen aan mensen met een handicap waarmee de stichting in contact is gekomen. Ook zoekt de stichting in Nederland adressen om (loop)hulpmiddelen en vervoersvoorzieningen, nieuw of tweedehands, te verkrijgen.

Erg blij is de de stichting met het contact met PZG (Piloten Zonder Grenzen), een hulpverlenings-organisatie die ondermeer transport van goederen kan verzorgen. Zij houden zich bezig met het ‘verzenden van humanitaire hulpgoederen zonder politiek karakter’, in het kader van ontwikkelingssamenwerking. PZG heeft toegezegd rolstoelen per vliegtuig te zullen vervoeren naar Indonesië en zorgt daarbij dat er (in principe) geen verzend-en afhandelingskosten aan verbonden zijn.

SCHENKINGEN

In 2002 is heeft Tacko Horn de stichting een tweedehands kinderrolstoel geschonken. Het rolstoel is opvouwbaar en is geschikt voor een kind in de leeftijd van ongeveer drie tot en met zeven jaar. Tevens is er een anonieme gift binnengekomen.
Ook dit jaar geldt bij Bebob Amsterdam dezelfde afdracht regeling van de winst op het Gispen lampenrepertoire van 5% van de omzet als in het voorgaande jaar. Stichting APA wil vanaf deze plaats haar donateurs bedanken.

VERSLAG 2001

Sinds de oprichting is Stichting APA aktief geweest in Indonesië en in het bijzonder op Bali. Tot nu toe is het merendeel van de aanvragen die door de stichting geselecteerd zijn, ook gerealiseerd en een aantal zijn er in behandeling.

PROJEKTEN

Klungkung
In 2001 zijn medewerkers van Stichting APA slechts zes weken op Bali geweest. Zij hebben toen een rolstoel en 1 paar elleboogkrukken kunnen meenemen.
In die periode is de school voor kinderen met een handicap in Klungkung weer bezocht en is de verbouwing van de kamar mandi (=toilet annex badkamer) goedgekeurd. Eén van de kamar mandi is afgestemd op rolstoelgebruikers en kinderen met een beperkt sta- en loopvermogen. De andere kamar mandi heeft een opknapbeurt gehad. De verbouwing heeft plaats gevonden onder begeleiding van het echtpaar Manoppo, beide zijn arts in Klungkung.

	Aanpassing van de ‘kamar mandi’ op een school voor gehandicapte kinderen in Klungkung.

Speeltuin
Op dezelfde school is in februari 2001 een speeltuin gerealiseerd. Hieraan voorafgaand is eerst in overleg tussen de school- en internaatleiding en medewerkers van de stichting een werkplan opgesteld, zodat de toestellen ook therapeutisch zouden kunnen worden gebruikt. Vervolgens zijn de speeltoestellen door een Balisch lasbedrijf uitgevoerd en geplaatst. Dit proces is ter plekke begeleid door Elly en Casey Godrie.

	De speeltuin op het internaat-terrein.

AKTIVITEITEN

Indonesië
Ook in 2001 zijn er weer nieuwe contacten gelegd. Zo is bijvoorbeeld een school en bijbehorend internaat voor dove en doofstomme kinderen in Singaraja bezocht. Hun eerste behoefte lag echter op het verbeteren van de onderkomens van het internaat. Verder zocht een hulpverleningsorganisatie die aktief is op Java en Bali, financiering van scholing voor jongeren uit achtergestelde gezinnen. Beide sluiten niet aan op de doelstelling van Stichting APA. Wel heeft de stichting kunnen bemiddelen en instanties met elkaar in contact kunnen brengen.

Een aantal contacten die reeds in 2000 gelegd waren met kinderen met een lichamelijke handicap, zijn in 2001 verder uitgebouwd. Enkele van hen zijn leerling op de bovengenoemde school in Klungkung of wonen in het bijbehorende internaat. Bij een aantal kinderen is door de ergotherapeut die verbonden is aan de stichting gekeken naar het lichamelijk functioneren.
Zo zijn er in 2000 voor Sang Ayu, een meisje van destijds 18 jaar en poliopatient, oefeningen opgesteld ten behoeve van het vergroten van de stabalans en de loopfunctie die in 2001 zijn geëvalueerd. Met Komang, toen 13 jaar oud en ook een poliopatient, zijn een aantal aktiviteiten op het gebied van zelfverzorging geoefend.

Van Komang Arini en Komang Sudike, zus en broer, beiden poliopatient en thuiswonend, is ook het (zelfstandig) functioneren onderzocht. Het meisje, destijds 20 jaar oud, bleek in staat zich met behulp van twee okselkrukken te verplaatsen over een korte afstand. Zij kon zichzelf goed verzorgen. De jongen (14 jaar) had bij de meeste dagelijkse handelingen hulp nodig. Hij heeft dusdanige vergroeiingen van zijn benen en armen dat hij zich slechts met moeite kruipend kan verplaatsen. De familie meende bovendien dat hij verstandelijk gehandicapt is. Zowel de broer als de zus zijn nooit naar school geweest. Overleg is gepleegd met lokale artsen wat betreft hulpverlening aan poliopatienten op Bali.

Arini	Sudike

Nederland
In Nederland is doelgerichte informatie ingewonnen over hulpverlening aan bovengenoemde poliopatienten bij ondermeer het VU ziekenhuis en revalidatiecentrum het RCA te Amsterdam. Ook heeft er overleg plaatsgevonden met Het Liliane Fonds of zij over mogelijkheden beschikken deze jongeren te helpen.

Op Valentijnsdag, 14 februari, is er een benefietavond georganiseerd in de Posthoornkerk te Amsterdam. Deze avond met ondermeer een diner en een veiling werd georganiseerd door Bebob Design Amsterdam in samenwerking met Art Angels en The Bokx, allen te Amsterdam. De opbrengst van € 909,– was voor Stichting APA. Via de website van Bebob Design Amsterdam wordt aandacht gevestigd op het werk van de stichting.

SCHENKINGEN

Welzorg Amsterdam heeft 2 paar nieuwe verstelbare elleboogkrukken geschonken aan Stichting APA bestemd voor hulpvragers in Indonesië.
Bebob Design Amsterdam heeft dezelfde afdracht regeling van de winst op het Gispen lampenrepertoire van 5% van de omzet gehanteerd als in het voorgaande jaar. Verder zijn er anonieme giften binnengekomen.