Komang Sumiasih

Komang Sumiasih, 16 jaar oud, verblijft tot medio 2003 op het internaat in Klungkung. Zij heeft polio gehad. Ze is intussen een oude bekende van de stichting want zij heeft in het verleden ADL-training gehad van de ergotherapeut van de stichting. Zij kan zich zelfstandig, over niet al te grote afstanden, voortbewegen met een rolstoel en binnenshuis verplaatst zij zich ook kruipend op handen en knieën. Zij heeft op het internaat een rolstoel in bruikleen. Deze rolstoel was in slechte staat en had zachte banden. Een pomp was niet voor handen. De stichting heeft Komang een pomp gegeven, die op het internaat gebruikt kan worden voor beide rolstoelen, maar haar bezit is en blijft. Bovendien heeft de rolstoel een kleine ‘onderhoudsbeurt’ gekregen.

Komang verblijft inmiddels al enkele jaren op het internaat. Zij kan zichzelf verzorgen. Gebruik maken van de mandikamer (= badkamer met hurktoilet) doet zij kruipend, waarbij zij deels op de vloer en op een laag houten bankje en deels bovenop het hurktoilet zit. De badkamer is te klein voor het manoeuvreren met een rolstoel. Hierbij zou zij bovendien hulp nodig hebben, terwijl zij er de voorkeur aan geeft zich zonder hulp te wassen en zelfstandig van het toilet gebruik te maken. Stichting APA heeft haar een toiletstoel gegeven. Deze stoel staat nu permanent in de mandikamer en is beschikbaar voor alle kinderen die de stoel nodig hebben.

Het schooljaar 2002/2003 is het laatste jaar op de basisschool voor Komang en omdat zij geen vervolgopleiding zal gaan volgen betekent dat tevens het einde van haar verblijf in het internaat. Plannen om verder te leren heeft zij niet. Er zijn hierover veel gesprekken gevoerd met haar en haar familie en medewerkers van de stichting. Allerlei mogelijkheden zijn bekeken en oplossingen zijn bedacht. Maar vooralsnog ziet Komang er teveel tegenop om te proberen in het reguliere onderwijs toegelaten te worden. Aan jongeren met een dergelijke handicap wordt vrijwel nooit toegestaan ‘gewoon’ onderwijs te volgen en zij vormen dus ook een grote uitzondering. Ook als Komang de mogelijkheid geboden zou worden, ziet zij af van het volgen van onderwijs op een instelling voor jongeren met een handicap, dat ver van huis ligt. In een later stadium zal nog met haar bekeken worden of zij op een andere manier onderwijs of een beroepsopleiding kan en wil volgen.

Thuis verplaatste zij zich slechts op handen en voeten over het erf en door het huis. Buitenshuis werd zij door haar vader van en naar het huis gedragen en vervoerd achter op een geleende motor. Aangezien haar vader ook moet werken is het een logisch gevolg dat Komang veelal in en rondom het huis moet verblijven. Voor in de weekenden en voor de tijd na haar lagere school heeft zij voor thuis een eigen rolstoel gekregen van Stichting APA zodat zij zich meer zelfstandig zal kunnen verplaatsen.