Elleboogkrukken voor Komang

Komang Sedana Putra is een jongeman van 22 jaar oud. Ten gevolge van een verkeersongeval heeft hij sinds twee jaar een onderbeenamputatie links. Komang is gewend zich voort te bewegen met behulp van twee okselkrukken. Het gebruik van deze krukken leidt echter tot een verkeerde lichaamshouding. Bovendien verkeren zijn okselkrukken in slechte staat. Komang is beperkt in zijn mobiliteit en wanneer hij zich wil verplaatsen over grotere afstand is hij afhankelijk van anderen. Hierdoor blijft hij vaak thuis.

Aanvraag
Elleboogkrukken voor Komang ten behoeve van een juiste lichaamshouding en een zo goed mogelijk looppatroon. Aanvraag is ingediend door Elly en Casey Godrie, medewerkers van de stichting.

Komang

Aanvraag ingewilligd
Stichting APA heeft twee elleboogkrukken aan Komang ter beschikking gesteld. De elleboogkrukken zijn in hoogte verstelbaar en dus op maat van Komang in te stellen. Bovendien zijn ze in lichtgewicht uitvoering waardoor het voor Komang makkelijker is de loophulpmiddelen mee te nemen in bijvoorbeeld openbaar vervoer. Allereerst is met Komang het gebruik van de elleboogkrukken geoefend. Bij gebruik van deze krukken heeft hij een betere lichaamshouding. De elleboogkrukken zijn destijds door Welzorg te Amsterdam geschonken aan Stichting APA.

Achtergrondinformatie
Komang heeft sinds twee jaar een onderbeen-amputatie, zo’n 15 cm. onder zijn linkerknie. Tijdens zijn revalidatieperiode heeft hij twee okselkrukken gekregen. Deze krukken zijn te lang en doordat zij in slechte staat zijn niet in hoogte verstelbaar. Hierdoor ‘hangt’ hij op zijn krukken, waardoor hij een slechte lichaamshouding aan het ontwikkelen is.
Komang komt uit een arm gezin. Hij is het zevende kind in een gezin van acht kinderen. Zijn familie bezit geen eigen vervoersmiddel. Komang komt zelden het huis uit, omdat hij geen grote afstand af kan leggen met zijn okselkrukken. Hij woont op ongeveer één kilometer afstand van de grote weg waar openbaar vervoer rijdt, zoals bemo’s (kleine lage busjes). Met moeite kan hij in en uit een bemo stappen. Verder krijgt hij hulp van vrienden en kan hij bijvoorbeeld meerijden achter op een brommer.

Ten tijde van het ongeluk was Komang net begonnen aan een studie Religie, met specialisatie Hindoeïsme, aan de universiteit in Singaraja. Het was zijn wens om leraar te worden. Na zijn revalidatie periode wilde hij zijn studie weer voortzetten. Dat bleek echter niet zo eenvoudig. De universiteit moest toestemming vragen aan het Ministerie van onderwijs, maar kwam nooit met een definitieve uitspraak over de brug. Intussen werd hem het idee voorgehouden dat het voortzetten van deze studie, het stage lopen en uiteindelijk les geven met een lichamelijke handicap niet goed mogelijk zou zijn. Komang heeft zijn studie toen opgegeven. Hij wil nu middels zelfstudie zijn kennis van het Hindoeïsme vergroten en thuis werken om geld te verdienen. Momenteel illustreert hij folders en tijdschriften.

Bij een volgend bezoek aan Bali willen medewerkers van de stichting al naar gelang de wens en behoefte van Komang samen met hem onderzoeken :
– wat de mogelijkheden zijn om zich te verplaatsen, hetzij door deelname aan openbaar vervoer hetzij in de vorm van gebruik van eigen vervoer
– wat de mogelijkheden zijn wat betreft het (ver)volgen van een studie