Loophulpmiddel

2003
Ketut Kartawa is 35 jaar en poliopatient. Hij is getrouwd en heeft 2 kinderen. Ketut kon zich altijd voortbewegen zonder loophulpmiddel, ondanks het feit dat zijn linkerbeen korter en vergroeid is. Hij kon zichzelf prima redden en verdiende de kost als gitarist in een band. Totdat hij een jaar geleden werd aangereden terwijl hij achter op een brommer zat. Hij liep een trauma op aan zijn rug en benen. Een duidelijke diagnose is er nooit gesteld. Na maanden met pijn op bed te hebben gelegen kon hij zich amper meer bewegen en zich slechts met veel moeite over kleine afstand kruipend verplaatsen. De mogelijkheid van een operatie, die slechts kon plaatsvinden in Jakarta, lag buiten het bereik van Ketut en zijn familie. Bovendien was er geen garantie van herstel na een ingreep. Tijdens zijn ziekbed kon hij uiteraard geen geld verdienen en werd het gezin onderhouden door Ketut’s vader. Hij voelde steeds meer de druk om “op de been te komen” en om geld te verdienen. Hierdoor kreeg hij steeds meer last van depressieve gevoelens. Lange tijd kwam hij het huis niet uit en vermeed sociale contacten. Van de opgewekte man die hij ooit was, was weinig meer over, aldus zijn vrouw.

Op een gegeven moment is hij toch binnenshuis gaan oefenen. Toen bleek dat hij zich kruipend kon voortbewegen. Later begon hij met geleende houten okselkrukken met het oefenen van opstaan en het zetten van enkele passen. Deze krukken waren echter veel te lang en hij moest ze onder een hoek van bijna 45 graden houden om zich staande te houden. In die periode werd Ketut, door buren van hem, in contact gebracht met medewerkers van Stichting APA. Ten behoeve van het verbeteren van de loopfunctie is hem het gebruik van een paar elleboogkrukken en een rollator aangeboden.

De ergotherapeut, verbonden aan de stichting heeft het gebruik ervan met Ketut geoefend. Hij merkte al na korte tijd dat het lopen hem veel beter af ging dan hij had durven hopen. Uiteindelijk heeft Ketut gekozen voor het (voorlopig) gebruik van een rollator.

2005
Door omstandigheden zijn er 2 jaar overheen gegaan alvorens wij Ketut weer op hebben kunnen zoeken. Het lopen gaat veel beter maar helaas is zijn wervelkolom ernstig vergroeid geraakt (Scoliose).
In overleg is overgegaan tot het laten maken van röntgenfoto’s. Bestudering van deze foto’s leerde dat door de ernstige scoliose in de rug de linkerheup en het linkerbeen te zwaar belast wordt. Er is besloten niet over te gaan tot een operatieve ingreep gezien het feit dat er aan een dergelijke ingreep uitgevoerd in Indonesië dusdanig veel risico’s verbonden zijn dat de kans van slagen niet groot is. Maar ook bij een operatie uitgevoerd door een buitenlandse arts met nazorg in Indonesië of uitgevoerd in het buitenland en revalidatie aldaar, is er geen garantie dat Ketut er uiteindelijk, veel op vooruit zal zijn gegaan. De afweging is dan of de voordelen opwegen tegen de nadelen.
In overleg met De Wit is besloten Ketut een brace aan te laten meten ter ondersteuning van zijn linkerbeen om zodoende zijn lichaamshouding te verbeteren. Hiermee kan eerst worden uit geprobeerd wat het gebruik van een brace over een korte afstand voor hem oplevert. Om overbelasting van het linkerbeen en zijn rug te voorkomen is het aan te bevelen een rolstoel voor de lange afstand te gebruiken. De brace is aan Ketut ter beschikking gesteld via Marieke de Wit. Stichting APA heeft een rolstoel verstrekt. Tegelijkertijd houdt Ketut de rollator nog in bruikleen in combinatie met de brace. In de toekomst zal worden bezien welke hulpmiddelen van belang zijn.

Verder is met Ketut de mogelijkheid besproken workshops en cursussen te volgen bij Senang Hati. Tot op heden heeft hij zijn ‘oude’ werk niet op kunnen pakken. Ketut zal zich in de nabije toekomst beraden op mogelijkheden die er zijn om inkomsten te verwerven. Het volgen van cursussen bij Senang Hati is kosteloos maar wel zijn er onkosten van transport, verblijf en materiaal waar Stichting APA in kan bijdragen.